ويژه نامه الكترونيكي "شهيد قائمي" در دسترس كاربران قرار گرفت

به گزارش خبرنگار نويد شاهد، اين ويژه نامه شامل عكس،فيلم و مصاحبه هايي با خانواده و همرزمان اين شهيد مي شود.
اين ويزه نامه همزمان با سالروز شهادت، اين شهيد ،روز 13 بهمن ماه ، روي سايت "قربانيان سلاح هاي شيميايي "قرار گرفته است.
شهيد رضا قائمي فرزند ابوالفضل در سال 1329در خانواده متدين و مذهبي درشهرستان ساوه ديده به جهان گشود.
رضا در سن چهار سالگي به همراه خانواده به تهران عزيمت نمود و در جنوب تهران،محله جواديه، ساكن گرديد. مدتي بعد پدرش درگذشت و در حالي كه سن و سال كمي داشت مشكلات و مسئووليتهاي خانواده چهارنفري اش را به دوش گرفت.
او با همان سن كم نزد دائي خود مشغول به كار شد. در دوره نوجواني با وجود همه سختي هايي كه پيش رو داشت، روزها كار مي كرد و شبها درس مي خواندند.
رضا ورزشكار و بسيار فعال بود. در رشته "سنگ نوردي" تبحر خاصي داشت، انتخابش به عنوان مربي فدراسيون كوهنوردي توانست دريچه جديدي درزندگي و آينده سراسر ايثار و مجاهدتش باز كند.
او در كنار سرهنگ حاتمي (از انقلابيون دوران مبارزات انقلاب اسلامي) به نهضت اسلامي تحت رهبر امام (ره) پيوست.
مدتي بعد در بازار تهران با شهيد اسدالله لاجوردي آشنايي يافت و در آنجا به صورت علني وارد مبارزات سياسي و مذهبي شد و اعلاميه هاي امام (ره) را به وسيله بارنامه هاي شهرستانها به تمام نقاط كشور ارسال مي نمود.
وي در همان زمان با شهيد حاج داود كريمي و شهيد محمدمنتظري آشنا شد و بالاخره با سفارش شهيد دكتر چمران جهت دوره هاي پارتيزاني وجنگهاي خياباني وارد مبارزات مسلحانه شد.
انتشار و پخش اعلاميه هاي امام و رساله ايشان و كتاب ولايت فقيه سپس مهمترين دغدغه وي بود.او يكبار۱۲ جلد از كتاب جهاداكبر را چاپ و منتشر كرد و دوبار دستگير و مدت زيادي در زندان به سر برد.
در زمان ورود امام به كشور مسؤوليت حفاظت فرودگاه تهران را پذيرفت و در بهمن سال ۱۳۵۷ همراه سردار سيد محمد صنيع خاني كميته انقلاب اسلامي جنوب تهران را بنيان نهاد.
رضا قائمي به دستور دستور امام (ره) محافظت از كليه دستگاههاي مالي تهران از جمله وزارت اقتصاد ودارائي وكاخهاي شاه وپادگانها وتحويل گرفتن سلاحها از دست مردم واسكان وتشكيل نيروهاي مردمي جهت حفاظت ازاموال بيت المال را بر عهده داشت.
با تشكيل كميته مركزي 13 آبان در نازي آباد اقدام به شناسائي گروهك هاي ضد انقلاب نمود و به همراه شهيد صنيع خاني مبارزات خود عليه حزب توده ومنافقين آغاز نمود.
در سال 1358 درحالي كه سردار گمنام اسلام شهيد داود كريمي فرماندهي سپاه تهران را بر عهده داشت، دوست و همرزم نزديكش؛ شهيد قائمي را به عنوان قائم مقام خود برگزيد.
در سال ۱۳۵۹ به فرمان حضرت امام خميني(ره) به غرب كشور رفت و مسؤوليت سپاه شهر قروه را پذيرفت. در اين زمان عمليات پاكسازي بين سنندج، كامياران، و قروه را آغاز كرد و توانست منطقه موچش در شرق استان كردستان را از لوث وجود ضدانقلاب پاك كند.
قائمي پس از اجراي اين مأموريت با ابلاغ مركزيت سپاه، عازم منطقه چهارمحال وبختياري شد. براي مدتي نيز در استان مركزي و استانهاي ساحلي خدمت نمود و به عنوان فرمانده ي سپاه معرفي شد.
او در سال ۱۳۶۴ به تهران بازگشت و حراست و حفاظت از نمايندگان مجلس شوراي اسلامي را بر عهده گرفت و مجموعه شهيد مطهري را بنيان نهاد.
در سال ۱۳۶2در عمليات خيبر مسؤول حمل تجهيزات دريايي و منظم عمليات هوانيروز و اعزام نيرو بود .
در اين عمليات در كنار شهيد سيدمحمد صنيع خاني مسئول حمل 3000دستگاه قايق درخفاي كامل در اروند بود و در عمليات بدر و خيبر شيمايي شد.
شهيد قائمي پس از بهبودي نسبي، خدمت در سپاه اسلام را با سمت معاونت جنگ در وزارت سپاه تداوم بخشيد.
وي در جريان عمليات والفجر۸ تأمين امكانات ستادي رزمندگان اسلام را بر عهده گرفت و بار ديگر به علت استنشاق گازهاي شيميايي مجروح شد.
بعد از اتمام جنگ فرماندهي ناحيه مقاومت بسيج شرق تهران را بر پذيرفت. هنگامي كه امام (ره) به ملكوت اعلي پيوست دركنار شهيد صنيع خاني جهت ساخت وساز مرقد مطهر امام(ره) مجاهدت نمود و بعد از آن به عنوان فرماندهي قرارگاه پشتيباني نيروي زميني سپاه، ساخت پادگان شهيد صفوي را شروع ويادگاري از خود بجاي گذاشت كه مورد تجليل و تقدير رهبر انقلاب نيز قرار گرفت.
سردار قائمي علي رغم درد و رنج مصدوميت شيميايي، فرماندهي نيروي مقاومت بسيج شرق تهران (مالك اشتر) رابعهده گرفت و با تمام توان به خدمت ادامه داد.
او همزمان وارد بازارتهران شد و "سپاه اصناف" را تشكيل دادند.
آن شهيد در طراحي و فرماندهي گردانهاي عاشورا و اجراي كشوري طرح واكسيناسيون فلج اطفال زحمات زيادي رامتحمل شدند.
سه سال بعد از پايان جنگ تحميلي اثرات مجروحيتش شيمايي به شدت بروز كرد.
او بارها در بيمارستان بقيه الله (عج) بستري شد و تحت مدوا قرار گرفت.
سردار رشيد سپاه اسلام دوري از ياران شهيدش را تاب نياورد و سرانجام در شب بيست و سوم ماه مبارك رمضان 1417 قمري مصادف با سيزدهم بهمن ماه سال 1375 به فيض شهادت رسيد.